Are the electronic media exacerbati

Are the electronic media exacerbating illiteracy and making our children stupid? On the contrary,
says Colin McCabe, they have the potential to make us truly literate
The debate surrounding literacy is one of the most charged in education. On the one hand there is
an army of people convinced that traditional skills of reading and writing are declining. On the
other, a host of progressives protest that literacy is much more complicated than a simple technical
mastery of reading and writing. This second position is supported by most of the relevant
academic work over the past 20 years. These studies argue that literacy can only be understood in
its social and technical context. In Renaissance England, for example, many more people could
read than could write, and within reading there was a distinction between those who could read
print and those who could manage the more difficult task of reading manuscript. An
understanding of these earlier periods helps us understand today's 'crisis in literacy' debate.
There does seem to be evidence that there has been an overall decline in some aspects of reading
and writing - you only need to compare the tabloid newspapers of today with those of 50 years
ago to see a clear decrease in vocabulary and simplification of syntax. But the picture is not
uniform and doesn't readily demonstrate the simple distinction between literate and illiterate
which had been considered adequate since the middle of the 19th century.
While reading a certain amount of writing is as crucial as it has ever been in industrial societies, it
is doubtful whether a fully extended grasp of either is as necessary as it was 30 or 40 years ago.
While print retains much of its authority as a source of topical information, television has
increasingly usurped this role. The ability to write fluent letters has been undermined by the
telephone and research suggests that for many people the only use for writing, outside formal
education, is the compilation of shopping lists. The decision of some car manufacturers to issue
their instructions to mechanics as a video pack rather than as a handbook might be taken to spell
the end of any automatic link between industrialisation and literacy. On the other hand, it is also
the case that ever-increasing numbers of people make their living out of writing, which is better
rewarded than ever before. Schools are generally seen as institutions where the book rules - film,
television and recorded sound have almost no place; but it is not clear that this opposition is
appropriate. While you may not need to read and write to watch television, you certainly need to
be able to read and write in order to make programmes.
Those who work in the new media are anything but illiterate. The traditional oppositions between
old and new media are inadequate for understanding the world which a young child now
encounters. The computer has re-established a central place for the written word on the screen,
which used to be entirely devoted to the image. There is even anecdotal evidence that children are
mastering reading and writing in order to get on to the Internet. There is no reason why the new
and old media cannot be integrated in schools to provide the skills to become economically
productive and politically enfranchised.
Nevertheless, there is a crisis in literacy and it would be foolish to ignore it. To understand that
literacy may be declining because it is less central to some aspects of everyday life is not the same
as acquiescing in this state of affairs. The production of school work with the new technologies
could be a significant stimulus to literacy. How should these new technologies be introduced into
the schools? It isn't enough to call for computers, camcorders and edit suites in every classroom;
unless they are properly integrated into the educational culture, they will stand unused. Evidence
suggests that this is the fate of most information technology used in the classroom. Similarly,
although media studies are now part of the national curriculum, and more and more students are
now clamoring to take these courses, teachers remain uncertain about both methods and aims in
this area.
This is not the fault of the teachers. The entertainment and information industries must be drawn
into a debate with the educational institutions to determine how best to blend these new
technologies into the classroom.
Many people in our era are drawn to the pessimistic view that the new media are destroying old
skills and eroding critical judgment. It may be true that past generations were more literate but -
taking the pre-19th century meaning of the term - this was true of only a small section of the
population. The word literacy is a 19th-century coinage to describe the divorce of reading and
writing from a full knowledge of literature. The education reforms of the 19th century produced
reading and writing as skills separable from full participation in the cultural heritage.
The new media now point not only to a futuristic cyber-economy they also make our cultural past
available to the whole nation. Most children's access to these treasures is initially through
television. It is doubtful whether our literary heritage has ever been available to or sought out by
more than about 5 per cent of the population; it has certainly not been available to more than 10
per cent. But the new media joined to the old, through the public service tradition of British
broadcasting, now makes our literary tradition available to all.

Kết quả (Filipino) 1:

Sigurado ang electronic media exacerbating kamangmangan at paggawa ng ating mga anak tanga? Sa kabilang banda,
sabi Colin McCabe, sila ay may potensyal na gumawa ng sa amin tunay na may pinag-aralan
Ang debate nakapaligid literacy ay isa sa mga pinaka-sisingilin sa edukasyon. Sa isang banda ay may
isang hukbo ng mga tao ay naniwala na ang mga tradisyunal na mga kasanayan sa pagbabasa at pagsusulat ay pagtanggi. Sa
iba pang, ang isang host ng mga progresibong lumaban na literacy ay mas kumplikado kaysa sa isang simpleng teknikal na
karunungan ng pagbasa at pagsulat. Ang pangalawang posisyon ay suportado ng karamihan ng may-katuturang
mga akademikong gawain sa loob ng nakaraang 20 taon. Mga pag-aaral magtaltalan na literacy ay maaari lamang maunawaan sa
panlipunan at teknikal na konteksto nito. Sa Renaissance England, halimbawa, mas maraming mga tao ay maaaring
basahin sa kaya magsulat, at sa loob ng pagbabasa nagkaroon ng isang pagkakaiba sa pagitan ng mga taong marunong bumasa
print at mga taong maaaring pamahalaan ang mga mas mahirap na gawain ng pagbabasa manuskrito. Isang
pag-unawa sa mga naunang panahon ay tumutulong sa amin na maunawaan 'krisis sa literacy' debate ngayon.
May ay tila na maging katibayan na nagkaroon ng isang pangkalahatang tanggihan sa ilang mga aspeto ng pagbabasa
at pagsusulat - kailangan mo lamang upang ihambing ang mga tabloid na pahayagan ng araw na ito na may mga ng 50 taon
na ang nakaraan upang makita ang isang malinaw na pagbaba sa bokabularyo at pagpapagaan ng syntax. Ngunit ang larawan ay hindi
pare-pareho at hindi kaagad na ipakita ang mga simpleng pagkakaiba sa pagitan ng may pinag-aralan at walang pinag-aralan
na kung saan ay itinuturing na sapat dahil sa gitna ng ika-19 siglo.
Habang nagbabasa ng isang tiyak na halaga ng pagsulat ay bilang mahalaga bilang kailanman ito ay na-sa-industriya lipunan , ito
ay walang katiyakan kung ang isang ganap na pinalawig na kaalaman sa alinman ay kinakailangan dahil ito ay 30 o 40 taon na ang nakakaraan.
Habang print Pinapanatili magkano ng kanyang kapangyarihan bilang isang mapagkukunan ng impormasyon sa paksa, telebisyon ay
unting umagaw papel na ito. Ang kakayahan sa pagsulat ng matatas titik ay undermined sa pamamagitan ng
telepono at pananaliksik ay nagpapahiwatig na para sa maraming mga tao lamang ang paggamit para sa pagsulat, sa labas ng pormal na
edukasyon, ay ang kalipunan ng mga listahan ng shopping. Ang desisyon ng ilang mga tagagawa ng sasakyan sa isyu
ang kanilang mga tagubilin sa mechanics bilang isang pack video sa halip na bilang isang manwal ay maaaring kinuha sa oras ng paggawa
ng dulo ng anumang awtomatikong link sa pagitan ng industrialization at literacy. Sa kabilang banda, ito rin
ang kaso na ang pabago-pagtaas ng mga numero ng mga tao na gumawa ng kanilang mga buhay na sa labas ng pagsulat, na kung saan ay mas mahusay na
gantimpala kaysa sa dati. Ang mga paaralan ay karaniwang makikita bilang institusyon kung saan ang mga patakaran ng libro - film,
telebisyon at record na sound ay may halos walang lugar; ngunit ito ay hindi malinaw na ito pagsalungat ay
naaangkop. Bagamat hindi mo na kailangan na basahin at isulat upang manood ng telebisyon, ikaw ay tiyak na kailangan upang
ma-basahin at isulat upang gumawa ng mga programa.
Sa mga nagtatrabaho sa mga bagong media ay anumang bagay ngunit hindi nag-aral. Ang mga tradisyonal na mga pagsalungat sa pagitan ng
luma at bagong media ay hindi sapat para sa pag-unawa sa mundo na sa ngayon ay isang batang anak
ay nakatagpo. Ang computer ay muling itinatag ng isang sentral na lugar para sa mga nakasulat na salita sa screen,
na ginagamit upang maging ganap na nakatuon sa mga imahe. Mayroong kahit hindi-maaasahang patunay na ang mga bata ay
mastering pagbabasa at pagsusulat upang makakuha sa sa Internet. Walang dahilan kung bakit ang mga bagong
ay hindi maaaring nakapaloob at lumang media sa mga paaralan na magbigay ng mga kakayahan upang maging matipid
produktibong at pampulitika enfranchised.
Gayunpaman, may isang krisis sa literacy at magiging sira ang bait upang huwag pansinin ito. Upang maunawaan na
literacy ay maaaring pagtanggi sapagkat ito ay mas gitnang sa ilang mga aspeto ng pang-araw araw na buhay ay hindi ang parehong
bilang acquiescing sa ganitong kalagayan. Ang produksyon gawain sa paaralan kasama ang mga bagong teknolohiya ng
maaaring isang makabuluhang pampasigla sa literacy. Paano dapat ang mga bagong teknolohiya ay ipinakilala sa
mga paaralan? Ito ay hindi sapat upang tumawag para sa mga computer, camcorder at i-edit suites sa bawat silid-aralan;
maliban na lamang kung sila ay maayos na isinama sa mga kultura pang-edukasyon, sila ay tumayo na hindi ginagamit. Katibayan
ay nagpapahiwatig na ito ay ang kapalaran ng karamihan ng impormasyon na teknolohiya na ginagamit sa mga silid-aralan. Katulad nito,
kahit na mga pag-aaral ng media ay bahagi ng pambansang kurikulum ngayon, at higit pa at mas maraming mga mag-aaral ay
ngayon clamoring upang kumuha ng mga kursong ito, ang mga guro ay mananatiling hindi tiyak tungkol sa parehong mga pamamaraan at layunin sa
lugar na ito.
Ito ay hindi ang kasalanan ng mga guro. Dapat na inilabas Ang entertainment at impormasyon industriya
sa isang debate sa mga institusyong pang-edukasyon upang matukoy kung paano pinakamahusay na timpla ng mga bagong
teknolohiya sa silid-aralan.
Maraming tao sa aming panahon ay inilabas sa pesimista tingnan na ang mga bagong media ay pagsira lumang
kasanayan at nagpapaguho kritikal paghatol. Maaaring ito ay totoo na ang nakalipas na mga henerasyon ay mas may pinag-aralan ngunit -
ang pagkuha ng pre-19 siglo na kahulugan ng salita - ito ay totoo lamang ng isang maliit na bahagi ng
populasyon. Ang salita literacy ay isang ika-19 na siglo likha upang ilarawan ang diborsiyo ng pagbabasa at
pagsusulat mula sa isang ganap na kaalaman ng panitikan. Ang reporma sa edukasyon ng ika-19 siglo na gawa
sa pagbabasa at pagsusulat ng mga kasanayan separable mula buong pakikilahok sa cultural heritage.
Ang bagong media ngayon point hindi lamang sa isang futuristic cyber-ekonomiya din sila gumawa ng aming kultura nakalipas
na magagamit sa buong bansa. Access Karamihan ng mga bata sa mga kayamanang ito ay sa simula sa pamamagitan
ng telebisyon. Ito ay walang katiyakan kung ang aming pampanitikan pamana ay kailanman ay magagamit sa o hinahangad ng
higit sa tungkol sa 5 porsiyento ng populasyon; tiyak na ito ay hindi pa magagamit sa higit sa 10
porsyento. Ngunit sumali sa bagong media sa lumang, sa pamamagitan ng mga pampublikong tradisyon serbisyo ng British
broadcasting, ngayon ay gumagawa ng magagamit ang aming pampanitikan tradisyon sa lahat.