นายน่ะ... มีคนที่ชอบรึยัง...’‘เห ถา

นายน่ะ... มีคนที่ชอบรึยัง...’

‘เห ถามทำไมหรอ’

‘เปล่า.....แล้วมีไหมล่ะ’

‘ก็... มีนะ’

‘อ่าว ! ทำไมไม่เคยบอกกันเลยล่ะ !!!!’

จะให้บอกได้ไง....

ก็ฉันชอบนายนี่..

บยอน แบคฮยอน...

ผมลุกขึ้นมาจากเตียงในตอนเช้าวันเสาร์.. วันนี้หยุดเรียน งานบ้าน หรืองานอะไรก็ไม่มีให้ทำ..

ผมเลยเลือกที่จะเปิดโน๊ตบุ๊คตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาในตอนเช้า...

เช็คอีเมลล์อย่างใจเย็น เซฟงานที่เพื่อนส่งให้มาก่อนจะเดินหาวออกจากห้องไปที่ครัวเพื่อหาอะไรกิน

“ชานยอลตื่นแล้วหรอ? หนูแบคมาหาน่ะ” ผมชะดงกหน้าไปมองคนตัวเล็กที่นั่งดูดนมและดูทีวีอยู่กับหมาของผม

“มาไมอ่ะแม่”

“ถามแปลก ๆ ! นั่นเพื่อนลูกนะ แถมเขายังอยู่ข้างบ้านเราอีก” ผมพยักหน้างง ๆ แล้วหยิบจานข้าวไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ แบคฮยอน

“ตื่นสายจัง” พูดพร้อมกับยื่นมือมาจัดทรงผมให้ผม...

รู้ตัวไหมนะ.. ว่าทำแบบนี้มันน่ารักน่ะ แบคฮยอน...

“อืม.. เมื่อคืนนอนดึกนิดหน่อยน่ะ.. ว่าแต่มาทำไม”

“จะชวนไปดูหนังอ่ะ” แบคฮยอนยิ้มหวานให้ผม โอเค.. มันน่ารักจนอยากจะจับฟัดตรงนี้เลยก็ว่าได้.. และโชคไม่ดี.. ผมเป็นคนความอดทนต่ำขึ้นติดลบ....

“ไม่ว่าง” ผมตอยแล้วตักข้าวใส่ปาก

“จริงดิ ? ไรอ่ะ !!!”

“ไม่บอกก่อน..”

“โหยยยย”

“ทำไมต้องไปวันนี้ล่ะ” ผมถาม

“มาม๊า ไม่อยู่อ่ะ... ไม่อยากอยู่บ้านเท่าไหร่ ถ้าไม่ไปดูหนัง งั้นไปเล่นห้องชานยอลได้ป่ะ ?”

“ไม่อนุญาติ” ผมรีบตอบกลับอย่างไม่คิด ห้องผมมันเป็นโครตความลับเลย... แล้วยิ่งเมื่อคืนทำอะไรเสร็จแล้วก็วางของทิ้งไว้... ถ้าจะขึ้นก็คงไม่ได้หรอก...

ถ้าถามว่าทำอะไร ?

อย่ารู้จะดีที่สุดครับ !

“ยอลอ่า ~ งั้นก็ไปดูหนังกัน”

“ไม่... จะทำงาน !”

“เดี๋ยวช่วย”

“ไม่”

“ใจร้ายว่ะ...”

“นอนดูทีวีกับเบค่อนไปเหอะ” ผมเอาชามข้าวเคาะหัวแบคฮยอนเบา ๆ แล้วพยักเพยิดไปที่หมาตัวเล็กที่กระดิกหางเรียกร้องความสนใจอยู่ก่อนที่ผมจะเดินกลับห้องไป

“ชานยอลทำไมปล่อยให้เพื่อนอยู่คนเดียวเล่า !”

“ผมทำงานครับแม่”

“เห้อ.. แย่จริง ๆ ลูกคนนี้” ผมไม่ได้สนใจคำพูดของแม่เท่าไหร่แล้วเดินเข้ามาในห้องต่อ....

ให้ตายเหอะ....

ความจริง... อย่างที่ผมได้บอกไปตั้งแต่ต้น... ผมแอบชอบแบคฮยอนอยู่

แบคฮยอนเป็นเพื่อนข้างบ้าน เป้นคนที่เอาแต่ใจสุด ๆ แล้วค่อนข้างจะเอาแต่ใจมากเวลาอยู่กับผม...

บางครั้งผมจะเรียกแบคฮยอนว่าตัวเล็ก เพราะว่าตัวเล็กจริง ๆ นี่นา... และผมจะแอบไม่พอใจที่มีคนอื่นเรียกแบคฮยอนว่าตัวเล็กเหมือนผม.. เพราะผมไม่เคยเรียกชื่อนี้กับใคร ทั้ง ๆ ที่มันเป็นชื่อง่าย ๆ ที่ใคร ๆ ก็เรียกได้...

บยอน แบคฮยอนมีนิสัยไม่ดีอย่างหนึ่งคือชอบโปรยเสน่ห์ใส่คนอื่นโดยที่ไม่รู้ตัว.. แน่นอน... มีคนตามจีบแบคฮยอนเป็นสิบ แต่รายนั้นก็ปฏิเศษ อย่างน่ารัก.... ไม่ทำให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่ก๊อกหักดัง เป๊าะ !

“เห้อ..” ผมถอนหายใจแล้วพิมพ์งานอย่างใจเย็น...

เย็นไว้... เย็นไว้.....

งานที่ผมทำอยู่คืออะไรน่ะหรอ ???

ไม่ใช่งานรายงานที่อาจารย์สั่งหรืออะไรอย่างนั้นหรอกนะ.. เป็นงานเล็ก ๆ ที่ทำในอินเตอร์เน็ตไม่ได้เงิน แต่ได้ความสนุก... มั้ง ???

ผมแปลการ์ตูนครับ !!!

ถ้าถามว่าการ์ตูนอะไร...

เอ่อ... โดจินครับ............

อย่ามองหน้าผมอย่างนั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ผมดูหื่นขนาดนั้นเลยหรือเปล่า ? เปล่านะ..

ก็แค่มีช่วงหนึ่งที่ผมอ่าน.. เอ่อ... นั่น.... แล้วปรากฏว่าไอ้เรื่องที่ผมอ่านน่ะ.. ยังไม่แปลซักที ผมเลยหาต้นฉบับมาแปลอ่านเอง....

เห็นแบบนี้ผมก็มีทักษะด้านภาษาต่างประเทศนะ !

แล้วพอผมแปลแล้วเอาลงเว็บ... มาสเตอร์ของเว็บก็เลยดึงตัวผมมาอยู่ในทีมแปล.... หลังจากนั้น ยูสเซอร์ของผมก็ดังไปทั่วทั้งเว็บที่ว่าด้วยเรื่องการอัพโดจินได้ไวที่สุด.....

แต่ไม่มีใครรู้จักตัวตนของผมจริง ๆ หรอก

ผมแพล่มมากไปแล้ว.. ทำงานต่อดีกว่า....

แต่คงเป็นเพราะใช้สายตากับจอโน๊ตบุ๊คมากไป... ผมเลย...

หลับ...

และลืมไปว่า...

ไม่ได้ล๊อคห้อง !!!

Baekhyun

ผมนอนดูทีวีกับเบค่อนหมาของชานยอลอยู่ในห้องรับแขกของบ้านชานยอล

น่าเบื่อ...

ช่วงนี้ชานยอลเย็นชากับผมเวลาที่ผมมาที่บ้านตลอด !!!

ขอเข้าห้องก็ไม่ให้ จะนั่งคุยด้วยนาน ๆ ก็ไม่คุย เดินหนีตลอด หรือไม่ก็วันว่าง ๆ แบบนี้ทั้ง ๆ ที่ปกติผมจะชวนชานยอลออกไปเที่ยวเล่นได้ตลอดเพราะชานยอลจะตอบว่า ‘ว่าง’ เสมอ

แต่นี่ ! ไม่ว่าง ทำงาน ไม่ไป

ปฏิเศษอย่างไร้เยื่อใยตลอด...

ชักจะงอนแล้วล่ะครับ L

หรือว่า ???? ชานยอลเคยบอกผมว่ามีคนที่ชอบแล้ว หรือชานยอลจะคุยกับคนที่ชอบอยู่.. ?

คิดได้อย่างนั้น ผมก็แอบหงุดหงิดในใจ....

เพราะ....... ผมไม่อยากให้ชานยอลสนใจคนอื่นมากกว่าผมน่ะสิ L

ผมนอนกอดหมอนอิงของโซฟาดูรายการทีวีไป เล่นกับเบค่อนไปเรื่อย และเวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ

“แม่ไปซื้อของก่อนนะแบคกี้ ~”

“ครับ ~” ผมยิ้มรับแม่ของชานยอล... โอเค ตอนนี้นอกจากเสียงทีวีก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว !

ผมเลยตัดสินใจเดินไปที่ห้องของชานยอล...

โชคดีว่าไม่ได้ล๊อค....

และพอผมเปิดเข้าไปก็เห็นชานยอลที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะคอมทั้ง ๆ ที่โน๊ตบุ๊คยังเปิดค้างไว้.. แถมยังสวมแว่นไว้อีกต่างหาก...

ผมเลือกที่จะเดินเข้าไปสำรวจห้องของชานยอลที่อยู่ ๆ ก็ห้ามให้ผมเข้ามา แต่ขอโทษตอนนี้ฉันเข้ามาแล้วนะชานยอล !!!

“เฮ้ย !!” ผมอุทานออกมาเสียงดังอย่างลืมตัวเมื่อเห็นหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่ข้าง ๆ หมอนของชานยอล...

‘รวมโดจิน 20+’

ผมกลืนน้ำลายเอือก.. เมื่อมองเห็นหนังสือเล่มนั้น มองเห็นชานยอลยังหลับอยู่ก็แอบเปิด...

และเมื่อเห็นชื่อคนแปลผมก็แทบลมจับ

Baihuoshan.

เป็นชื่อที่ผมช่วยชานยอลคิดเองกับสมอง !!

เพราะ Huo Shan มันแปลว่าภูเขาไฟ.. และชื่อภาษาจีนของชานยอลมีคำว่า ภูเขาและ คำว่า ไฟ อยู่ เพราะงั้น นี่เป็นชื่อของชานยอลแน่ ๆ ชานยอลน่ะมีความสามารถเรื่องภาษาหลายภาษาเลยนะ แต่...

Bai ? คืออะไรอ่ะ ?.........

..........

......

..

-//////////////////////////////////////////////////////////////////////////-

ไม่ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้... อาจจะหมายถึงภูเขาไฟสีขาวก็ได้.... ไม่ใช่ชื่อของผมหรอกน่า..

ผมเปิดหนังสือเล่มนั้นผ่าน ๆ.. และรีบปิดไปทันที...

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่มันโดจินชัด ๆ เลยนี่ !!

#แน่ล่ะก็มันเขียนไว้ที่ปกแล้วนี่ !

นี่ชานยอลอ่านอะไรแบบนี้.. ไม่สิ.. อ่านขนาดนี้เลยหรอ...

และเมื่อผมลองคุ้ย ๆ ของรอบ ๆ เตียง...

มันมีเป็น 10 เล่มเลย....

ปาร์ค ชานยอล !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

อยู่ ๆ หน้าของผมก็ร้อนเห่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้.. ผมไม่ได้อินโนเซนต์ขนาดนั้นนะ.. แต่..... รู้สึกแปลก ๆ

และแล้วหน้าผมก็แดงกว่าเดิมเมื่อเห็นสมุดเล่มหนึ่งวางอยู่ใต้หมอน....

เป็นสมุดจดอะไรซักอย่าง

Kết quả (Việt) 1:

นายน่ะ... มีคนที่ชอบรึยัง...''เห ถามทำไมหรอ'' เปล่า...แล้วมีไหมล่ะ'‘ก็... มีนะ'' อ่าว! ทำไมไม่เคยบอกกันเลยล่ะ! 'จะให้บอกได้ไง...ก็ฉันชอบนายนี่...บยอน แบคฮยอน...ผมลุกขึ้นมาจากเตียงในตอนเช้าวันเสาร์... วันนี้หยุดเรียน งานบ้าน หรืองานอะไรก็ไม่มีให้ทำ...ผมเลยเลือกที่จะเปิดโน๊ตบุ๊คตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาในตอนเช้า...เช็คอีเมลล์อย่างใจเย็น เซฟงานที่เพื่อนส่งให้มาก่อนจะเดินหาวออกจากห้องไปที่ครัวเพื่อหาอะไรกิน"ชานยอลตื่นแล้วหรอ? หนูแบคมาหาน่ะ"ผมชะดงกหน้าไปมองคนตัวเล็กที่นั่งดูดนมและดูทีวีอยู่กับหมาของผม"มาไมอ่ะแม่""ถามแปลก ๆ! นั่นเพื่อนลูกนะ แถมเขายังอยู่ข้างบ้านเราอีก"ผมพยักหน้างง ๆ แล้วหยิบจานข้าวไปนั่งที่โซฟาข้าง ๆ แบคฮยอน"ตื่นสายจัง" พูดพร้อมกับยื่นมือมาจัดทรงผมให้ผม...รู้ตัวไหมนะ... ว่าทำแบบนี้มันน่ารักน่ะ แบคฮยอน..."อืม... เมื่อคืนนอนดึกนิดหน่อยน่ะ... ว่าแต่มาทำไม""จะชวนไปดูหนังอ่ะ" แบคฮยอนยิ้มหวานให้ผม โอเค... มันน่ารักจนอยากจะจับฟัดตรงนี้เลยก็ว่าได้... และโชคไม่ดี... ผมเป็นคนความอดทนต่ำขึ้นติดลบ..."ไม่ว่าง" ผมตอยแล้วตักข้าวใส่ปาก"จริงดิ? ไรอ่ะ!""ไม่บอกก่อน...""โหยยยย""ทำไมต้องไปวันนี้ล่ะ" ผมถาม"มาม๊า ไม่อยู่อ่ะ... ไม่อยากอยู่บ้านเท่าไหร่ ถ้าไม่ไปดูหนัง งั้นไปเล่นห้องชานยอลได้ป่ะ?""ไม่อนุญาติ" ผมรีบตอบกลับอย่างไม่คิด ห้องผมมันเป็นโครตความลับเลย... แล้วยิ่งเมื่อคืนทำอะไรเสร็จแล้วก็วางของทิ้งไว้... ถ้าจะขึ้นก็คงไม่ได้หรอก...ถ้าถามว่าทำอะไร?อย่ารู้จะดีที่สุดครับ!"ยอลอ่า ~ งั้นก็ไปดูหนังกัน""ไม่... จะทำงาน!""เดี๋ยวช่วย""ไม่""ใจร้ายว่ะ...""นอนดูทีวีกับเบค่อนไปเหอะ" ผมเอาชามข้าวเคาะหัวแบคฮยอนเบา ๆ แล้วพยักเพยิดไปที่หมาตัวเล็กที่กระดิกหางเรียกร้องความสนใจอยู่ก่อนที่ผมจะเดินกลับห้องไป"ชานยอลทำไมปล่อยให้เพื่อนอยู่คนเดียวเล่า!""ผมทำงานครับแม่""เห้อ... แย่จริง ๆ ลูกคนนี้"ผมไม่ได้สนใจคำพูดของแม่เท่าไหร่แล้วเดินเข้ามาในห้องต่อ...ให้ตายเหอะ...ความจริง... อย่างที่ผมได้บอกไปตั้งแต่ต้น... ผมแอบชอบแบคฮยอนอยู่แบคฮยอนเป็นเพื่อนข้างบ้าน เป้นคนที่เอาแต่ใจสุด ๆ แล้วค่อนข้างจะเอาแต่ใจมากเวลาอยู่กับผม...บางครั้งผมจะเรียกแบคฮยอนว่าตัวเล็ก เพราะว่าตัวเล็กจริง ๆ นี่นา... และผมจะแอบไม่พอใจที่มีคนอื่นเรียกแบคฮยอนว่าตัวเล็กเหมือนผม... เพราะผมไม่เคยเรียกชื่อนี้กับใคร ทั้ง ๆ ที่มันเป็นชื่อง่าย ๆ ที่ใคร ๆ ก็เรียกได้...บยอน แบคฮยอนมีนิสัยไม่ดีอย่างหนึ่งคือชอบโปรยเสน่ห์ใส่คนอื่นโดยที่ไม่รู้ตัว... แน่นอน... มีคนตามจีบแบคฮยอนเป็นสิบ แต่รายนั้นก็ปฏิเศษ อย่างน่ารัก... ไม่ทำให้อีกฝ่ายเสียใจ แต่ก๊อกหักดัง เป๊าะ!"เห้อ..." ผมถอนหายใจแล้วพิมพ์งานอย่างใจเย็น...เย็นไว้... เย็นไว้...งานที่ผมทำอยู่คืออะไรน่ะหรอ???ไม่ใช่งานรายงานที่อาจารย์สั่งหรืออะไรอย่างนั้นหรอกนะ... เป็นงานเล็ก ๆ ที่ทำในอินเตอร์เน็ตไม่ได้เงิน แต่ได้ความสนุก... มั้ง???ผมแปลการ์ตูนครับ!ถ้าถามว่าการ์ตูนอะไร...เอ่อ... โดจินครับ...อย่ามองหน้าผมอย่างนั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ผมดูหื่นขนาดนั้นเลยหรือเปล่า? เปล่านะ...ก็แค่มีช่วงหนึ่งที่ผมอ่าน... เอ่อ... นั่น... แล้วปรากฏว่าไอ้เรื่องที่ผมอ่านน่ะ... ยังไม่แปลซักที ผมเลยหาต้นฉบับมาแปลอ่านเอง...เห็นแบบนี้ผมก็มีทักษะด้านภาษาต่างประเทศนะ!แล้วพอผมแปลแล้วเอาลงเว็บ... มาสเตอร์ของเว็บก็เลยดึงตัวผมมาอยู่ในทีมแปล... หลังจากนั้น ยูสเซอร์ของผมก็ดังไปทั่วทั้งเว็บที่ว่าด้วยเรื่องการอัพโดจินได้ไวที่สุด...แต่ไม่มีใครรู้จักตัวตนของผมจริง ๆ หรอกผมแพล่มมากไปแล้ว... ทำงานต่อดีกว่า...แต่คงเป็นเพราะใช้สายตากับจอโน๊ตบุ๊คมากไป... ผมเลย...หลับ...และลืมไปว่า...ไม่ได้ล๊อคห้อง!Baekhyunผมนอนดูทีวีกับเบค่อนหมาของชานยอลอยู่ในห้องรับแขกของบ้านชานยอลน่าเบื่อ...ช่วงนี้ชานยอลเย็นชากับผมเวลาที่ผมมาที่บ้านตลอด!ขอเข้าห้องก็ไม่ให้ จะนั่งคุยด้วยนาน ๆ ก็ไม่คุย เดินหนีตลอด หรือไม่ก็วันว่าง ๆ แบบนี้ทั้ง ๆ ที่ปกติผมจะชวนชานยอลออกไปเที่ยวเล่นได้ตลอดเพราะชานยอลจะตอบว่า 'ว่าง' เสมอแต่นี่! ไม่ว่าง ทำงาน ไม่ไปปฏิเศษอย่างไร้เยื่อใยตลอด...ชักจะงอนแล้วล่ะครับ Lหรือว่า??? ชานยอลเคยบอกผมว่ามีคนที่ชอบแล้ว หรือชานยอลจะคุยกับคนที่ชอบอยู่... ?คิดได้อย่างนั้น ผมก็แอบหงุดหงิดในใจ...เพราะ... ผมไม่อยากให้ชานยอลสนใจคนอื่นมากกว่าผมน่ะสิ Lผมนอนกอดหมอนอิงของโซฟาดูรายการทีวีไป เล่นกับเบค่อนไปเรื่อย และเวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ"แม่ไปซื้อของก่อนนะแบคกี้ ~""ครับ ~" ผมยิ้มรับแม่ของชานยอล... โอเค ตอนนี้นอกจากเสียงทีวีก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว!ผมเลยตัดสินใจเดินไปที่ห้องของชานยอล...โชคดีว่าไม่ได้ล๊อค...และพอผมเปิดเข้าไปก็เห็นชานยอลที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะคอมทั้ง ๆ ที่โน๊ตบุ๊คยังเปิดค้างไว้... แถมยังสวมแว่นไว้อีกต่างหาก...ผมเลือกที่จะเดินเข้าไปสำรวจห้องของชานยอลที่อยู่ ๆ ก็ห้ามให้ผมเข้ามา แต่ขอโทษตอนนี้ฉันเข้ามาแล้วนะชานยอล!"เฮ้ย!!" ผมอุทานออกมาเสียงดังอย่างลืมตัวเมื่อเห็นหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่ข้าง ๆ หมอนของชานยอล...' รวมโดจิน 20 +'ผมกลืนน้ำลายเอือก... เมื่อมองเห็นหนังสือเล่มนั้น มองเห็นชานยอลยังหลับอยู่ก็แอบเปิด...และเมื่อเห็นชื่อคนแปลผมก็แทบลมจับBaihuoshan.เป็นชื่อที่ผมช่วยชานยอลคิดเองกับสมอง!!เพราะ Hoắc Shan มันแปลว่าภูเขาไฟ... และชื่อภาษาจีนของชานยอลมีคำว่า ภูเขาและ คำว่า ไฟ อยู่ เพราะงั้น นี่เป็นชื่อของชานยอลแน่ ๆ ชานยอลน่ะมีความสามารถเรื่องภาษาหลายภาษาเลยนะ แต่...Bai? คืออะไรอ่ะ.....................-//////////////////////////////////////////////////////////////////////////-ไม่ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้... อาจจะหมายถึงภูเขาไฟสีขาวก็ได้... ไม่ใช่ชื่อของผมหรอกน่า...ผมเปิดหนังสือเล่มนั้นผ่าน ๆ... และรีบปิดไปทันที...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นี่มันโดจินชัด ๆ เลยนี่!!#แน่ล่ะก็มันเขียนไว้ที่ปกแล้วนี่!นี่ชานยอลอ่านอะไรแบบนี้... ไม่สิ... อ่านขนาดนี้เลยหรอ...และเมื่อผมลองคุ้ย ๆ ของรอบ ๆ เตียง...มันมีเป็น 10 เล่มเลย...ปาร์ค ชานยอล!อยู่ ๆ หน้าของผมก็ร้อนเห่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้... ผมไม่ได้อินโนเซนต์ขนาดนั้นนะ... แต่... รู้สึกแปลก ๆและแล้วหน้าผมก็แดงกว่าเดิมเมื่อเห็นสมุดเล่มหนึ่งวางอยู่ใต้หมอน...เป็นสมุดจดอะไรซักอย่าง

Kết quả (Việt) 2:

นาย น่ะ ... มี คน ที่ ชอบ รึ ยัง ... ' 'เห ถาม ทำไม หรอ' 'เปล่า ..... แล้ว มี ไหม ล่ะ' '... ก็ มี นะ' 'อ่าว! ทำไม ไม่ เคย บอก กัน เลย ล่ะ วัน นี้ หยุด เรียน งาน บ้าน หนู แบค มา หา น่ะ " ๆ! นั่น เพื่อน ลูก นะ แถม เขา ยัง อยู่ ข้าง บ้าน เรา อีก "ผม พยัก หน้า งง ๆ แล้ว หยิบ จาน ข้าว ไป นั่ง ที่ โซฟา ข้าง ๆ แบค ฮ ยอน"ตื่น สาย จัง" ว่า ทำ แบบ นี้ มัน น่า รัก น่ะ แบค ฮ ยอน ... "อื ม .. เมื่อ คืน นอน ดึก นิดหน่อย น่ะ .. ว่า แต่ มา ทำไม" "จะ ชวน ไป ดู หนัง อ่ะ" แบค ฮ ยอน ยิ้ม หวาน ให้ ผม โอ เค. . และ โชค ไม่ ดี .. ผม ต อย แล้ว ตัก ข้าว ใส่ ปาก"จริง ดิ? ไร อ่ะ ผม ถาม"มา ม๊า ไม่ อยู่ อ่ะ ... ไม่ อยาก อยู่ บ้าน เท่า ไหร่ ถ้า ไม่ ไป ดู หนัง งั้น ไป เล่น ห้อง ชาน ย อ ล ได้ ป่ะ?" "ไม่ อนุ ญาติ" ผม รีบ ตอบ กลับ อย่าง ไม่ คิด ห้อง ผม มัน เป็น โค ร ต ความ ลับ เลย ... ? อย่า รู้ จะ ดี ที่สุด ครับ! "ย อ ล อ่า ~ งั้น ก็ ไป ดู หนัง กัน" "ไม่ ... จะ ทำงาน ผม เอา ชาม ข้าว เคาะ หัว แบค ฮ ยอน เบา ๆ "! "ผม ทำงาน ครับ แม่" "เห้ อ .. แย่ จริง ๆ ลูก คน นี้" อย่าง ที่ ผม ได้ บอก ไป ตั้งแต่ ต้น ... เป้ น คน ที่ เอาแต่ใจ สุด ๆ เพราะว่า ตัว เล็ก จริง ๆ นี่ นา ... เพราะ ผม ไม่ เคย เรียก ชื่อ นี้ กับ ใคร ทั้ง ๆ ที่ มัน เป็น ชื่อ ง่าย ๆ ที่ ใคร ๆ ก็ เรียก ได้ ... บ ยอน แน่นอน ... มี คน ตาม จีบ แบค ฮ ยอน เป็น สิบ แต่ ราย นั้น ก็ ปฏิ เศษ อย่าง น่า รัก .... ไม่ ทำให้ อีก ฝ่าย เสียใจ แต่ ก๊อก หัก ดัง เป๊าะ! "เห้ อ .." เป็น งาน เล็ก ๆ ที่ ทำ ใน อินเตอร์เน็ต ไม่ ได้ เงิน แต่ ได้ ความ สนุก ... มั้ ง ??? ผม แปล การ์ตูน ครับ !!! ถ้า ถาม ว่า การ์ตูน อะไร ... เอ่อ ... ผม ดู หื่น ขนาด นั้น เลย หรือ เปล่า? เปล่า นะ .. ก็ แค่ มี ช่วง หนึ่ง ที่ ผม อ่าน .. เอ่อ ... นั่น .... ยัง ไม่ แปล ซัก ที ! แล้ว พอ ผม แปล แล้ว เอา ลง เว็บ ... หลังจาก นั้น ๆ หรอกผม แพ ล่ม มาก ไป แล้ว .. !!! ขอ เข้า ห้อง ก็ ไม่ ให้ จะ นั่ง คุย ด้วย นาน ๆ ก็ ไม่ คุย เดิน หนี ตลอด หรือ ไม่ ก็ วัน ว่าง ๆ แบบ นี้ ทั้ง ๆ 'ว่าง' เสมอแต่ นี่! ไม่ ว่าง ทำงาน L หรือ ว่า ???? ชาน ย อ ล เคย บอก ผม ว่า มี คน ที่ ชอบ แล้ว หรือ ชาน ย อ ล จะ คุย กับ คน ที่ ชอบ อยู่ ..? คิด ได้ อย่าง นั้น ผม ก็ แอบ หงุดหงิด ใน ใจ .... เพราะ ....... เล่น กับ เบ ค่อน ไป เรื่อย และ เวลา ก็ ผ่าน ไป เรื่อย ๆ"แม่ ไป ซื้อ ของ ก่อน นะ แบค กี้ ~" "ครับ ~" ผม ยิ้ม รับ แม่ ของ ชาน ย อ ล ... โอ เค ๆ ที่ โน๊ ต บุ๊ค ยัง เปิด ค้าง ไว้ .. ๆ ก็ ห้าม ให้ ผม เข้า มา !!! "เฮ้ย !!" ๆ หมอน ของ ชาน ย อ ล ... 'รวม โด จิ น 20+' ผม กลืน น้ำลาย เอื อก .. เมื่อ มอง เห็น หนังสือ เล่ม นั้น !! เพราะ Huo Shan มัน แปล ว่า ภูเขาไฟ .. และ ชื่อ ภาษา จีน ของ ชาน ย อ ล มี คำ ว่า ภูเขา และ คำ ว่า ไฟ อยู่ เพราะ งั้น นี่ เป็น ชื่อ ของ ชาน ย อ ล แน่ ๆ แต่ ... Bai? คือ อะไร อ่ะ อาจ จะ หมาย ถึง ภูเขาไฟ สี ขาว ก็ได้ .... ๆ .. นี่ มัน โด จิ น ชัด ๆ เลย นี่ !! # แน่ ล่ะ ก็ มัน เขียน ไว้ ที่ ปก แล้ว นี่! นี่ ชาน ย อ ล อ่าน อะไร แบบ นี้ .. ไม่ สิ .. ๆ ของ รอบ ๆ เตียง ... มัน มี เป็น 10 เล่ม เลย .... ปาร์ค ชาน ย อ ล !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!! อยู่ ๆ ผม ไม่ ได้ อิน โน เซนต์ ขนาด นั้น นะ .. แต่ ..... รู้สึก แปลก