The theory of plate tectonics descr

The theory of plate tectonics describes the motions of the lithosphere, the comparatively rigid outer layer of the Earth that includes all the crust and part of the underlying mantle. The lithosphere is divided into a few dozen plates of various sizes and shapes, in general the plates are in motion with respect to one another. A mid-ocean ridge is a boundary between plates where new lithospheric material is injected from below. As the plates diverge from a mid-ocean ridge they slide on a more yielding later at the base of the lithosphere.
Since the size of the Earth is essentially constant, new lithosphere can be created at the mid-ocean ridges only if equal amount of lithospheric material is consumed elsewhere. The site of this destruction is another kind of plate boundary: a subduction zone. There one plate dives under the edge of another and is reincorporated into the mantle. Both kinds of plate boundary are associated with fault systems, earthquakes and volcanism, but the kinds of geologic activity observed at the two boundaries are quite different.
The idea of sea-floor spreading actually preceded the theory of plate tectonics. In its original version, in the early 1960’s , it described the creation and destruction of the ocean floor, but it did not specify rigid lithospheric plates. The hypothesis was substantiated soon afterward by the discovery that periodic reversals of the Earth $ magnetic field are recorded in the oceanic crust. As magma rises under the mid-ocean ridge. Ferromagnetic minerals in the magma become magnetized in the direction of the geomagnetic field. When the magma cooks and solidifies, the direction and the polarity of the field are preserved in the magnetized volcanic rock. Reversals of the field give rise to a series of magnetic stripes running parallel to the axis of the rift. The oceanic crust thus serves as a magnetic tape recording of the history of the geomagnetic field that can be dated independently the width of the stripes indicates the rate of the sea-floor spreading.

Kết quả (Thái) 1:

ของแผ่นเปลือกโลกทฤษฎีอธิบายการเคลื่อนไหวของธรณีภาค ชั้นนอกแข็งดีอย่างหนึ่งของโลกที่มีเปลือกและส่วนของหิ้งแบบ ธรณีภาคแบ่งออกเป็นกี่โหลจานขนาดและรูปทรงต่าง ๆ โดยทั่วไป แผ่นจะเคลื่อนไหวกับคนอื่น สมุทรเป็นเขตแดนระหว่างแผ่นที่วัสดุใหม่ lithospheric จะฉีดจากด้านล่างได้ เป็นแผ่น diverge จากสมุทรเป็น พวกเขาภาพนิ่งในการเพิ่มเติมผลผลิตภายหลังที่ฐานของธรณีภาคเนื่องจากขนาดของแผ่นดินเป็นค่าคง สามารถที่เคลื่อน mid-ocean สร้างธรณีภาคใหม่เมื่อมีใช้จำนวนเท่า lithospheric วัสดุอื่น ๆ เว็บไซต์ทำลายนี้เป็นขอบแผ่นชนิดอื่น: โซน subduction มีหนึ่งจานดำภายใต้ขอบของอีก และ reincorporated เป็นหิ้ง ขอบของแผ่นทั้งสองชนิดจะเชื่อมโยงกับระบบบกพร่อง แผ่นดินไหว และ volcanism แต่ชนิดของสังเกตที่ขอบเขตสองกิจกรรมธรณีวิทยาแตกต่างความคิดของซี–ชั้น spreading จริงนำหน้าทฤษฎีแผ่นเปลือกโลก ในรุ่นของเดิม ในช่วง 1960 อธิบายการสร้างและทำลายพื้นมหาสมุทร แต่ไม่ได้ระบุ lithospheric แผ่นแข็ง ทฤษฏีที่ substantiated เร็ว ๆ นี้หลังจากค้นพบว่า กลับเป็นครั้งคราวของสนามแม่เหล็กของ$โลกถูกบันทึกไว้ในเปลือกมหาสมุทร เป็นหินหนืดที่ขึ้นใต้สมุทร Ferromagnetic แร่ในหินหนืดที่เป็นแม่เหล็กในทิศทางของฟิลด์ geomagnetic เมื่อหินหนืดพ่อครัว และ solidifies ทิศทางและขั้วของฟิลด์จะถูกรักษาไว้ในหินภูเขาไฟสเปรย์ กลับรายการของเขตข้อมูลให้สูงขึ้นให้กับชุดของแม่เหล็กริ้วขนานกับแกนของริฟท์ เปลือกโลกมหาสมุทรทำหน้าที่เป็นเทปแม่เหล็กบันทึกประวัติศาสตร์เขต geomagnetic ที่สามารถเช็คได้อย่างอิสระความกว้างของลายบ่งชี้ว่า อัตราการ spreading ชั้น–ทะเล ดังนั้น